buurt-BBQ andijk

Andijk oost, buurtperikelen
Van pesten op school is het ergste dat kinderen stil blijven over het getreiter. En stilletjes ten onder gaan. Soms met achterlating van een briefje. En een enkele keer wordt dat briefje door de ouders openbaar gemaakt zodat er aandacht komt voor pesten en sarren. Vervolgens kiezen de treiteraars een ander slachtoffer.
.
Treiteren gebeurt altijd door groepen. Meestal kleine groepen, soms grotere. En het is altijd de eenling die daarvoor uitgekozen wordt. Het gaat er om degene ongemerkt zo te sarren dat die persoon er onderdoor gaat.
Kinderen weten meestal niet meteen dat degene die getreiterd wordt daar aan onderdoor kan gaan. Volwassenen die treiteren weten dat meestal dondersgoed en mikken er op ongemerkt die persoon zo sarren dat die er onderdoor gaat of verhuist.
Let wel; ongemerkt. Er mogen geen getuigen zijn, behalve de treiteraars zelf, die elkaar dan dekken. Dit zonder-getuigen en elkaar-dekken gebeurd dan weer zowel bij kinderen als bij volwassen treiteraars.
Ik heb dat al eens mee gemaakt op de basis-school. Gelukkig maar kort doordat er een andere school voor in de plaats kwam.
.
Feit is dat ik de gedragingen herken.
En ze spelen hier, in Andijk-oost, onder volwassenen.
Omdat het volwassenen zijn, zijn ze er natuurlijk veel doortrapter in dan schoolkinderen. Ze zorgen er goed voor dat niemand hen in de gaten heeft wanneer ze aan het sarren zijn. En de reactie die ze er op krijgen gaat vervolgens weer over de tong door het hele dorp.
.
“Is er dan niemand die het op neemt voor degene die getreiterd wordt in zo’n filantropisch dorp als Andijk ?”
Nou nee. Men gaat er van uit dat het een burenruzie is, en daar wil gewoonlijk niemand bij betrokken raken.
Dat er eenzijdig gesar en getreiter gaande is, vanuit een groep volwassenen, daar sta je niet bij stil als buurtbewoner.
.
Wat dan weer eigenaardig is, is dat Andijk een hoog percentage zelfmoorden kent. Andijk kent ook het verhaal van Tim Ribberink.
En toch gaat men zich in groepsverband te buiten aan gesar.
Vermoedelijk is bovenstaande hiervan een voorbeeld. Ik kan tenminste geen logische redenering vinden achter het verhaal, hierboven, van 25 januari 2013, over loslopende honden.
.
Maar nog even wat opmerkingen vooraf.
Ik ben niet van plan om stilletjes ten onder te gaan.
En meer dan dat is er niet.
Er is namelijk geen enkele hulp. Praten kun je met deze figuren niet want die ontkennen alles en gaan vervolgens door met waar ze mee bezig zijn. En aan een wijkagent heb je in deze jammer genoeg ook helemaal niets, hoe die zijn of haar best ook doet. (Wat vele mensen die in NL getreiterd zijn al hebben mogen ondervinden.)
.
Alles wat de treiteraars ons aan doen is namelijk niet expliciet verboden.
Het is niet verboden hondendrollen voor iemands deur te leggen. Het is ook niet verboden om vuurwerk in iemands tuin te schieten. Dat je de daar levende dieren, inclusief de wakende buur, met de smeulende zooi raakt maakt niet uit, want niemand zal dat getuigen.
Ook is het niet verboden om dieren, waar je buur zorg voor draagt maar die vrij leven, zo te terroriseren dat de dieren niet meer door de buurtsloot naar haar erf durven te komen. Het is ook niet verboden om rattengif te strooien, en je doet dat gewoon per ongeluk op een plek waar vogels er ook goed bij kunnen. Dat is leuk, want dan kan je buur de dieren waar ze zo om geeft lekker zien creperen. De ene na de andere eend ligt dood of stervend in het water of op de kant.
Je mag ook gerust groene lasers gebruiken om in de coniferen van je buren alle roestende spreeuwen er uit te jagen. Net zo lang totdat ze zich niet meer durven te laten zien. Er staat nergens dat dat niet mag.
Je mag ook gerust een valse aangifte van bedreiging doen tegen buren, want als er verder geen getuigen zijn kan ook niemand aantonen dat je liegt.
Je mag ook gerust, als je de wet overtreedt waarmee je een buur benadeelt en waartegen die buur bezwaar maakt, zeggen dat die buur je alleen maar dwars wil zitten want dat er een burenruzie is. Het bezwaar van je buur wordt dan opeens niet meer serieus genomen, door een Hoogheemraadschap bijvoorbeeld. Heel handig en effectief als je buren niet akkoord gaan met bouwsels op je erf, je sloot of op de erfgrens.
Zo staat er ook nergens dat je geen dieren weg mag jagen die door je buur net gevoerd zijn. Dus waarom niet, als de buur toch weer binnen is, meteen even die dieren flink de stuipen op het lijf gejaagd. Heb je haar ook weer even lekker mee te pakken. En de ratten die dan op dat achter gelaten voer af komen die kun je haar ook meteen mooi aanwrijven. Je neemt daarvoor je buurtgenoten 1 voor 1 mee naar de plek waar zij gewoonlijk voert en laat hen zien hoeveel voer er wel niet ligt. Maar pas wel op dat je er niet bij zegt dat jij zelf telkens de dieren direct nadat zij voerde hebt staan weg jagen.
Verdwijnt er een kat of een hond, zeg je gewoon dat die buur dat gedaan heeft. Wordt daar het hek kapot getrapt, stiekum ‘s nachts. Als de hond of kat later in het eendenkroos gevonden wordt ga je niet je leugens rechtzetten. Welnee, laat maar lekker door sudderen. Beter nog; verzin er bij dat zij de kat daar in het kroos heeft gelegd. Verder mag je natuurlijk gerust rond vertellen dat die buur alle andere buren van nummer B heeft weg gepest. Dat gaat toch niemand verifiëren bij die buur van nummer A. Dat de ene nummer B bewoner gewoon heel dik aan de woning kon verdienen en daarom verkocht, en de andere nummer B bewoner aan levercirrose overleed terwijl zijn vrouw al die tijd al een ander liefje had en Andijk sowieso niet zag zitten, dat ga je heus achteraf allemaal niet rechtzetten. Enzovoort enzovoort. Allemaal niet verzonnen, gebeurd hier serieus.
.
Mocht je nog willen weten waarom wij, van Dijkweg nummer A, dit over ons heen krijgen dan is dat simpel uit te leggen;
van meet af aan past met name de vrouw des huizes niet in het straatje van degene die zich baas van de buurt acht. Niet alleen figuurlijk gesproken, maar dus ook letterlijk.
De vrouw des huizes kent, sinds de BuurtBBQ in 1997 !, haar plaats al niet namelijk, want ze ging toen al niet braaf met de buurt-vrouwen mee afwassen, maar zat liever te praten over werk, bij de mannen. Dat dat niet haar plaats was liet de “buurtbaas” haar duidelijk voelen door, dwars door haar verhaal heen, te praten over heel iets anders, met degene waar zij het woord toe richtte, alsof ze niet aanwezig was. Als je dergelijk gedrag niet verwacht, ben je even met stomheid geslagen en ga je vervolgens naar huis, want dit is op een feest, wat de buurtBBQ toch moet zijn, niet goed te praten.
.
Vanaf die dag ging het alleen maar verder bergafwaarts, want de vrouw des huizes paste op nog veel meer manieren niet in het plaatje dat deze kleine Andijk-oost-buurt van vrouwen had en heeft.
Ik ben namelijk technisch aangelegd, niet religieus, niemands slaaf of ondergeschikte, en heb een flink aantal normen en waarden die sterk verschillen van de lokale actieve gereformeerde “man van God”, maar weer niet zo heel erg veel van de doorsnee “import”. (Zo worden mensen genoemd die niet geboren en getogen Andijker zijn.)
Daarbij accepteer ik ook nog eens niet zomaar de ongeschreven wetten die in dit buurtje heersen, wanneer die niet stroken met de gewone wetgeving, zoals die voor iedere Nederlander geldt.
.
Dat is voor enkele Andijk-oost bewoners absoluut niet te verkroppen.
.
En daar komt dan nog bovenop dat ik dus ook niet de alleenheerschappij van oud-Andijkers over Andijks grondgebied accepteer.
Daar bedoel ik mee dat ik niet accepteer dat de heerszuchtelingen niet alleen ver buiten de grenzen van hun eigen erf, maar zelfs in mijn tuin, op mijn erf, de dienst willen uitmaken.
Bijvoorbeeld loopt er een kip van hun in mijn tuin, dan hebben zij het recht, als oud-Andijkers, om mijn erf op te gaan en zonder ook maar iets te vragen mijn borders door te stampen om de kip te vangen. Spreek ik die man aan, dan vindt hij dat hij niet hoeft te reageren. Zeg ik dat hij dan maar van mijn erf moet verdwijnen, dan heft hij zijn hand in woede naar mij op (zoals dat zo mooi bijbels beschreven is) en verdomd het te verdwijnen. Totdat er een getuige voorbij komt. Dan loopt ie gauw weg en begint meteen te smoezen met de voorbijganger.
Idem met voetballende kinderen van deze mensen, en ander speelgoed dat op ons erf terecht komt. Duiken gewoon je erf op als de bal er ligt. Vragen niks, al zeg je er dertig keer wat van, al vraag je het vriendelijk, al commandeer je ze er uit. Bepaalde “oud-Andijkers” vinden dat ze dat recht hebben, dat recht nemen ze gewoon.
En ieder ander, die daar voordeel bij meent te hebben, eigent zich dat recht vervolgens eveneens toe.
Maar daar ben ik het dus niet mee eens. Al is hun ongeschreven wet 20 jaar oud: Op mijn erf bepaal ik wat er gebeurd en niemand anders.
Vandaar.
.
En ik laat het staan zodat vooral Andijkers eens zien wat voor volk zij onder zich hebben, waar ze de hand bij boven het hoofd houden.
.
NB: Beste buurtbaas,
Mocht je vinden dat je te herkenbaar bent in dit verhaal, bedenk je dan dat iemand die jouw roddel over ons niet gehoord heeft, jou ook niet in bovenstaande verhaal zal herkennen.
.
Je eigen roddel over ons wordt dus met dit bovenstaande je valkuil. Dit voor het geval je een klacht wegens smaad zou overwegen.